Facebook
Instagram
Thaise kokossoep
Lees meer
Ik kon die avond nog bij de osteopaat terecht, die meteen heel mijn verhaal aanhoorde. Want ja, ik was nog steeds kwaad. Maar tenminste kwam ik nu voor mezelf op. Hij legde alle aspecten bij elkaar en het klopte. Maar als het over jezelf gaat, na een hersenschudding en weken van pijn, is het moeilijk om objectief te beoordelen. En ik zou toch niet zelf voor dokter moeten spelen?
Lees hier wat er voorafgaand is gebeurd...
Eindelijk vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Ik raasde het hele verhaal er in één lange zin uit. De osteopaat zijn aandacht was meteen gegrepen toen ik vertelde over die klap op mijn hoofd. Hij stelde doelgericht vragen. ‘Ben je gevallen?’ ‘Welke houding had je lichaam?’ ‘Heb je je weggetrokken?’ Die klap heeft een immense impact gehad op gans mijn bovenlichaam: spieren, rug, ribben, middenrif, maag, longen,... Ik had ook al weken last van maagzuur, maar had de link niet gelegd. Ik dacht dat het kwam van alle pijnstillers en ontstekingsremmers die ik nam.
"Daar kwam de vraag weer: Heb je wel gerust?" En toen bleef het stil...
‘Heb je wel voldoende gerust,’ vroeg de osteopaat. Met grote ogen keek ik hem aan. En er viel een pijnlijke stilte. Van rust was er geen sprake geweest. Dat was mijn foutje toegegeven, ik volgde mijn eigen raad niet op. Luisteren naar je lichaam. Neem voldoende rust en ontspanning. Als je moe bent, slaap dan. Zorg dat je geen klopje krijgt in je vakantie. Wel van een Big Bang gesproken, kon dit wel tellen.
De rust in mijn hoofd is teruggekeerd na 2 weken pijn, frustratie en boosheid. De osteopaat heeft mij goed geholpen en van de stekende pijn verlost. Maar ik moest beloven dat ik voorzichtig zou zijn en voldoende rust nam. Ik boekte mij nog een relaxatiemassage, nam regelmatig een warm bad met etherische oliën, vleide mij onder de moxa-lamp in mijn praktijk of legde een kersenpitkussentje ‘s avonds. Ik slaap terug rustig en diep, heerlijk. ‘s Morgens kom ik niet zo uitgeput wakker, alsof ik uit een droom gerukt ben. Ik bouw tijd in voor mijn dagelijkse meditatie en yoga-routine.
"Een mix van slaaptekort, constante pijn en boosheid... zorgde ervoor dat ik tilt sloeg."
Toegegeven, als ik niet slaap, ben ik behoorlijk cranky. Doe er nog pijn, onmacht en frustratie bovenop en ik verander in een monster. Al mijn filters waren verdwenen. Gelukkig kwam ik op de juiste moment een vriendin tegen bij wie ik alles eens kwijt kon. Ook mijn collega die ‘s morgens belde, kreeg eerst het verhaal te horen. En als laatste de osteopaat. Daarna was ik terug mezelf. Het was eruit. En dat binnen de 48u. Wat vroeger gegarandeerd voor weken of maanden zou blijven sluimeren en binnenin opkroppen. Wat niet goed is. Maar nu was ik opgekomen voor mezelf.
Emoties als pijn, angst, verdriet of boosheid richten veel schade aan als je die opkropt. Net zoals negatieve gedachten, want die krijg je gegarandeerd als je je zo voelt. Je lichaam, denken en emoties zijn allemaal verbonden en beïnvloeden je algemene welzijn en levenskwaliteit. Je bouwt spanning op in je lichaam die je negeert, tot je lichaam zegt. ‘Stop, nu is het genoeg!’ Time-Out. En dan moet je wel rusten. Had ik eind augustus niet luid geroepen dat ik nog wel een weekje rust kon gebruiken? Wel ik heb verplicht mijn agenda moeten leegmaken. Je krijgt wat je vraagt. Het universum antwoordt altijd. Ik had er mij alleen wel iets leuker bij voorgesteld.
Liefs, Tineke
Tijd voor verandering. Ik kruip uit de slachtofferrol, wentel me niet langer in zelfmedelijden of 'ocharme ik' en zet de eerste stappen naar een gezondere levensstijl. Lees er alles over de volgende keer.
Wil je niks missen? Lees hier de voorgaande blogs:
27/9 : Van dokter naar dokter
13/9 : Futloos na de zomer
