Facebook
Instagram
Thaise kokossoep
Lees meer
Week 4. Week 5. Corona-lockdown. De maandag gaat over in de woensdag. Of is het al vrijdag? En elke dag voelt aan als weekend. ‘s Morgens iets te lang in je pyjama blijven hangen. Ontbijten in de zetel. Mijn man die vraagt: ‘En wat ga je doen vandaag?’ ‘Euh, niks.’ Geen werk, nergens naartoe gaan, niet afspreken met een vriendin. Thuis blijven. Voor de kids zorgen, eten maken en het huishouden doen.
Het huis is gepoetst van boven tot onder. Ramen zijn gelapt en de auto’s gewassen. Kasten zijn uitgekuist en kleren gesorteerd. De tuin en tuinmeubelen staan op orde. Er is niets meer te doen in of rond het huis. Tenzij opnieuw te beginnen met de grote kuis. Maar dat zit er niet in. Zo flink ben ik nu ook weer niet. Het begint aan te voelen alsof je je ontslag gegeven hebt en je nog 2 maanden opzegperiode moet uitdoen. Tegen je zin. Je zou vanalles kunnen doen, maar hebt er eigenlijk geen zin in en zit gewoon je tijd te verdoen. De minuten duren dubbel zo lang. Je houdt je bezig met spelletjes, urenlang surfen op sites, social media en online shoppen. Maar ook dit gaat vervelen en afvlakken.
Na de verveling, houden we vakantie in eigen tuin en het is genieten."
Ik heb de raad opgevolgd van mijn collega en de week dat we normaal op de latten zouden staan in de bergen, heb ik nu gewoon verlof thuis genomen. Zonder schuldgevoel. Ik had wel nog zo een 2-tal dagen nodig om de knop volledig om te draaien. Je voelt de drang dat je wilt werken, maar je kunt niet. En tegelijk voel je je schuldig om te genieten van de vrije tijd. Maar uiteindelijk heb ik het volledig losgelaten. Het werd een schitterende zonnige vakantieweek in eigen tuin. Met beperkte middelen hebben we onze tuin omgetoverd in een heus vakantieresort met ligstoelen, parasol, zandbak, zwembadje en ijsjes. De kids vonden het geweldig. En ik ook. Kampjes bouwen, fietsen, wandelen, ravotten, lachen, BBQ’en… Het voelde aan als een echte zomervakantie. En ik kon in de zon liggen.
Verder is alles zorgvuldig gepland, het weekmenu, 1x per week boodschappen doen en sporten. Wij sluiten ons nog steeds af van het Corona-nieuws. Enkel als de radio speelt, hoor ik af en toe updates. Elk uur opnieuw het aantal doden en ziekenhuisopnames van die dag. Elk uur. Ik begin er nu op te letten en krijg het niet meer uit mijn hoofd. Dit kun je toch niet menen, en ik zet de radio af. Terwijl wij veilig in onze cocoon zitten, merk je dat steeds meer en meer mensen contact beginnen zoeken met elkaar. Er staan groepjes te praten langs de straat, of er klinkt luid gelach uit een tuin. Mensen krijgen het moeilijk. Het afgescheiden leven van familie en vrienden voelt abnormaal aan. Mensen zijn sociale wezens, dit gaat tegen onze natuur in. En dat beginnen we te voelen.
Ik heb gelopen en gewandeld, tot ik wel moest rusten."
Ik kan eigenlijk best goed alleen zijn. Ik ben het gewoon om thuis alleen te werken, en ook wel wat uurtjes voor mezelf te hebben. Daar schiet nu niks van over. Iedereen is altijd aanwezig. Mijn man kan gelukkig zijn werk verder zetten in onze home office. ‘s Morgens vertrekt hij dan ook naar zijn werk, naar boven. Maar ik heb geen minuut meer voor mezelf alleen. Onze dochter begint haar middagdutjes meer en meer over te slaan. En ze wijkt geen minuut van mijn zijde. Het enige moment dat ik alleen ben, is als ik een halfuurtje ga lopen. En lopen heb ik gedaan. Die week gaf mijn Strava 20km wandelen (met kids) en 14km lopen (alleen) aan. Ik was kapot. Mijn lichaam deed pijn en spieren waren stijf.
Toen ik begin januari begon te lopen, was het een noodzakelijk kwaad. Ik keek er tegenop, het was lastig, maar ik deed het toch. Ik hoopte op een snel resultaat, maar niks. En nu. Nu was lopen mijn vrijheid geworden. Mijn me-time. Mijn nieuwe loopschoenen waren mijn beste vrienden. Mijn enige vrienden waar ik mee kon afspreken. Dus heb ik gelopen en gelopen. Te veel ja, dus ik laste noodgedwongen een paar rustdagen in. Mijn yoga had ik wat verwaarloosd, maar nu was mijn lichaam er mij erg dankbaar voor. Stretchen, ontspannen en ademen. Elke dag terug een kwartier yoga. Ook mijn nachtrust verbeterde en ik sliep rustiger en dieper.
‘s Morgens neem ik tijd voor mijn meditatie voor ik naar beneden ga en ik voel een mentale rust over mij komen. Dit kunnen we aan en ik begin terug aan een dagje ‘niks-doen’ met de glimlach.
Liefs, Tineke
