Week 1

Met het hoofd vol twijfels en, ja ik geef het toe, ook wat vooroordelen, stap ik binnen bij Body Invest in Roeselare. Tine staat me al op te wachten en heeft er duidelijk zin in. Maar vooraleer we erin vliegen met de e-fit, overlopen we samen mijn voedingsgewoontes. Elke maaltijd, elk tussendoortje wordt grondig geanalyseerd. Ik krijg concrete tips om mijn maaltijden gezonder én vullender te maken, zodat ik tussen de maaltijden door niet telkens weer naar de koekenkast grijp. We stellen een concreet en haalbaar actieplan op. ’s Morgens één boterham met choco in plaats van drie, daar kan ik mee leven. En ook voor één koffiekoek op zondagmorgen is er nog plaats. Daarna komt het onvermijdelijke. De confrontatie met de weegschaal. Benieuwd of er binnen enkele weken een ander getal op af te lezen staat ... Mijn spier- en vetpercentage worden gemeten en de lintmeter levert het harde bewijs dat mijn buikomtrek (nog) niet bikiniproof is.

Dan is het tijd voor het echte werk. Ik moet een e-wear pak aantrekken dat zorgt voor een goede geleiding van de e-pads. Het pak sluit aan en confronteert me meteen met de overtollige kilo’s ter hoogte van mijn middel. Niet echt flatterend ... Werk aan de winkel! Daarna wring ik me in enkele gordels waaraan de e-pads bevestigd zijn. Tine maakt de e-pads eerst nat met warm water en dan wordt alles goed aangespannen. Strak in het pak noemen ze dat. Ik heb het gevoel dat ik een harnas aanheb. Moet ik hierin sporten?

Tine stelt de e-pads in per spiergroep, het begint overal te tintelen. Een vreemde gewaarwording en moeilijk te omschrijven. Ken je het gevoel dat je arm of been, na even gevoelloos te zijn, opeens weer wakker begint te worden? Dat gevoel heb ik nu in mijn armen, benen, buik en rug. Het is even wennen. Dan gaan we van start. Het bewegen gaat beter dan verwacht, maar toch moet ik me concentreren op de oefeningen. De trillingen van de e-pads leiden me voortdurend af. We starten met enkele eenvoudige reeksen die Tine me telkens voortoont. Rechtstaand, liggend op de mat, met of zonder attributen. Een leuk muziekje op de achtergrond zorgt voor een ontspannen sfeer. Geen drukke, muffe fitness zaal, maar één op één oefeningen in een lichte en aangename ruimte. De 20 minuten zijn zo voorbij. Nog even een lymfedrainage om stijve spieren en krampen te vermijden en het zit erop.

De eerste sessie is achter de rug, de motivatie om verder te gaan is er. De volgende dagen volg ik nauwgezet het voedingsadvies van Tine op en probeer ik enkele van haar recepten uit. De waterfles wordt mijn vaste partner, de koekenkast blijft onaangeroerd en ik sla een hele voorraad gezonde voeding en tussendoortjes in. Het gaat goed. Tot op dag drie ... Mijn spieren protesteren. Na een gezellig filmavondje raak ik bijna de zetel niet meer uit. Overal stijf. Zal dit elke week zo zijn? Zijn mijn spieren zo weinig beweging gewoon? Tine is blij met de feedback en past de tweede sessie aan op basis van mijn input. Mijn kuitspieren worden deze keer gespaard. Toch is het terug 20 minuten intensief sporten, zweten, afzien. Dit is niet zomaar even wat sporten, dit is een work-out om u tegen te zeggen.

Al bij al ben ik tevreden over mijn eerste week. Ik eet gezonder, snoep minder en heb ook minder honger tussen de maaltijden door. De weegschaal laat ik voorlopig verder stof vergaren, dat zien we binnen 4 weken wel. En mijn spieren, die zijn nog aan het wennen. Al sprong ik vanavond wel gezwind uit de zetel ...

Tot volgende week!
Kim

Mijn verslag over week 2 vind je hier